Geceler Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Ben geceleri yaşarım,
Gece ile gündüzü birbirine bağlayan
İnce bir tel üstünde
Umutlarıma yürürüm.
Üflediğim mumu
Sevdamın yanında söndürürüm.
Pişmanlıklarımı geceye teslim ettiğim de,
Yitirdiğim gençliğimi anarım.
Söylenmemiş sözcükleri
Karanlıklarda toprağa veririm.
Ben geceleri ağlarım.
Hıçkırıklarım boğulurken
Dipsiz bir kuyunun derinliğinde,
Gözyaşlarım merhem olur
Kanayan yaralarımın üstüne.
Kaybolan mutluluğumu
Puslu gecelere veririm gizlice.
Ben geceleri severim.
Yıldızların ayla,
Yağmurun bulutla buluştuğu zaman
Seni severim.
Ne zaman gecenin başına otursam,
Seninle seviştiğimiz sahili düşlerim.
Sonra kırar atarım onları sahipsiz bir limanda.
Örselenmiş bu düşleri
Bir gün bulmak umuduyla
Kaybolan gemilerde ararım.
Ben her aşkı, her ihaneti gecelerde yaşarım.
Şiirlerim suç ortağım,
Karanlıklar tutkularım olurlar.
Ben her gece rasgele bir sevda bulur,
Kapkara dünyamı onunla aydınlatırım.