Geceler...
Bilmem nasıl tarif etsem seni, ömrümün yarısını çalan geceler.
Mutsuzluğumun müsebbibi, ruhumu daraltan, efkarımın ve hüznünüm en samimi dostu geceler.
Bak başbaşayız ve sen yine daha güçlüsün, azametin karşısında döktüğüm gözyaşların tanığısın
Senden bu derece nefret ederken, seninle başbaşa kalmak nasılda zor.
Seni bu derece sevmezken gündüzü sana feda etmem ne kadar da anlamsız
Bir tutkumu benimkisi acep, sana çok mu bağlandım ne? Yoksa alışkanlık mı dersin.
Neden aramıza kimseyi alamıyorum ve tüm vaktimi seninle geçirmek zorunda kalıyorum?
Yoksa karanlık yüzün ve sesiz duruşunla efsunlandım mı?
Garip bir ruh halidir içinde bulunduğum, tarifi mümkün olmayan...
Kayıt Tarihi : 13.4.2020 01:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Demir 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/13/geceler-758.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!