Geceler Şiiri - Murat Gezici

Geceler kıymet bilmez.
Sarılacak kimse bulamadığında,
Ve üşürsün ayazlarda.
Kahrolası bir ses işitirsin kulaklarında,
Başını çevirip baktığında,
Yalnız kendini görürsün
Bomboş sokaklarda….

Geceler seni sevmez.
Bilir çekip gittiğin günlerin sancısını.
Ve unutmaz sabahlara kadar yürürken,
En dertli baba şarkılarını…
Gözlerde nem olmuş ne çare,
Yürek kül olmuş başım avare…
Elleri cebindeyim yine bu gece.
Sensizlik de neymiş karanlıkların yanında
Ürperen gözlerimde gençliğim divane…

Geceler adını söyletmez.
Gem vururken dillere,
Ve dimağın durur bilirken ezbere.
Boğazında kitli bir ilmek,
Susmak ve hep bilmek.
Sonra acı günleri içine çekmek.
Var mı benim gibi demek.
Sonra yine başını önüne eğmek.
Geceler, azraille cebelleşmek…
Geceler, sabahın geleceğini bilmek…
Geceler, varmayacağını bilmek…
Yine de yılmadan menzile yürümek…

Geceler.
Sus pus oluşların sessiz akademisi.
Geceler.
Vurulan adamların derin hikayesi.
Geceler.
Karanlıkların kimsesiz şairi.
Geceler.
Yıkık gönüllerin ümitsiz sahibi…

29 Aralık 2018