Geceler Şiiri - Nihal Mirdoğan

Semâ dolaşırken garip başımda
Bir benden habersiz gezer geceler
Akşam kapanınca,gözüm, kaşımda
Nice ağuları süzer geceler

Bırak beni efkâr,bırakın beni
Attım masivaya bizâr bedeni
Ey felek yanaşma,bırak gideni
Duman duman acı sızar geceler

Sırra eremeyen perişan halım
Sustu kelimeler sustu bu dilim
Kuvvetsizim Yarab,aciz bir kulum
Ayak seslerimi sezer geceler

Geceleri meczûb dolaşır sözüm
Yürek ahvâlime bakarken gözüm
Gönlümde sevdamı bulursa özüm
Âniden yolları kazar geceler

Zaman zaman ferman omza düşerse
Omuzum, nicesi derman taşırsa
İlhamlardan sözler, dilde üşürse
Şiir vezin derken azar geceler

Gecenin üçünde duymayın vay'ı
Almalıyım ulvî ışıktan payı
Dolunay çileli, ezelî ay'ı
Belki, ahu göze yazar geceler

Yıldızlarda derman arayan Leylâ
Yakamoz misali düşerse ay’la
Dalgalara çeker küreği Hû’yla
Işık ışık suda yüzer geceler

Zira bir başkadır şevkleri bulmak
O derin efsûna rayihâ salmak
Bir başka dalgada köpüğe dolmak,
Hâlini,elekten süzer geceler

Başkadır çünkü o deniz sefâsı
Kıyıya dizilmiş akşamsefası
Âh, açınca pembe rengin defası?
Çiçek tozlarıyla tozar geceler

Teslim oldu uykum,târumâr oldum
Denizde dağlarda tel tel tar oldum
Gözümü dalgalara yumar oldum
Beni bekliyorken Hazar geceler

Kabaran hislerin çoşkun azarı
Gecenin mimarı âşkın yazarı
Mevlâ'da parlarken semâ pazarı
Tutuşan zamanı ezer geceler

Şavkı yaktı geçti mi Gülnihâl'im
Gece mavisinde, deme ne hâlim
Ruhun hecesinde budur ahvâlim
Hazzı almayana kızar geceler
...Mühürler lebleri,büzer geceler