Dökülürken kalemimden çeşit çeşit heceler,
Bilmez akıl.Çıkar mı sabaha şu ıssız geceden.
Saçılmış ortalığa yetim ve öksüz duygulara,
Masamda duran çay ve bensiz kalmış sigara.
Her gece yalnızlığımın oynandığı hayat filminde,
Başrolü sendin ruhumun da,bedenimin de.
Ben muhtacı perişanken senin her zerrene,
Sen kimlerle dolaştın o karanlık caddelerde.
Şafak vakti artık,güneş diğer usulca ufuktan.
Geceden arda kalan yanmış kül olmuş umutlar.
Ne oldu? Yine vazgeçemedim senden,
Görüşürüz sevgilim,yarınki ertesi gecelerde.
Kayıt Tarihi : 28.6.2016 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!