Geceler Şiiri - Âdem Kalaç

Derd ile söyleşirim yârim oldu geceler
Gündüz ahvalim bilmez dilden anlar geceler

Saldım kendim bir aşka zaten vazgeçtim candan
Görünmezsin gündüzün bari görün geceler

Bir vasfını zikrettim aldı gecem gündüzüm
Ey bîvefa tükendim dost eyledin geceler

Güler herkes halime yandığımı görünce
Aydınlatma âlemi sakın çıkma geceler

Geçen vardım kûyuna tavaf edilmiş bütün
Ağyâr gündüz yüz sürmüş düşmez bana geceler

Meclisinde ben gedâ sen şahısın cihânın
Bana dilenmek düşer sana ait geceler

Niye usanmaz gönül sevdadan geçmek için
Gündüz gelmiş âleme bende hala geceler

Düşman içre demişsin Bîbaht yârim değildir
Bilmez misin ey zalim âşık sende geceler