Uzanıvermişim pamuk yatağıma.
Yanı başımda bir suskunluk yığını
İmgelenmiş gözüme erişilmez evreler.
Karanlık kılıç kadar keskin ve dar.
Suskunlukta çözülmek bir anda.
Yürek yani; yeni umutlara gonca.
Ve mutluluğu dinlemek dudaklarında
Baygın yatmak Ankara’ yeline karşı
Çiçek kokan tarlalarında.
Hayalde olsa ellerin ellerimde.
Yeter ki yıldızsı gözlerim gitmesin gecemden.
Sensizlik, gurbet ve olanaksızlık.
Bende olanlar.
13 Şubat 1996.
Fikret ÇarkçıKayıt Tarihi : 22.4.2014 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!