Geceler Şiiri - Fatma Pınarbaşı

Geceler kimine sancı gibidir
Kimine vuslattan küçük pencere
Yolcusundan bıkmış hancı gibidir
Sabır ırmağında süzülen dere

Hüzün şarkısını fısıldar yeli
Kimsesiz hâlinin acıdır dili
Gölgede görülmez bükülen beli
Belki de her yanı yara ve bere

Ömür senaryosu düşer tuvale
Hapseder kendini izbe hayale
Kaybolan yılları şaşıran hale
Düşürenler nerde burası nere?

Ummana dalarken her akşam yorgun
Bazen ırmak gibi bazen de durgun
Gâhi kelepçeli gâhi de sürgün
Akılda boğuldum göz göre göre

İlikten çekilir gizli düşlerim
Hıçkırığa döner tüm gülüşlerim
Yokuşa sürülür bütün işlerim
Acı elem keder bu nasıl töre?

Âsûde alıştın feryâda âha
Ümidini kesme yalvar Allah’a
Tevbe et bir daha dönme günaha!
Bu gece tamamdır verilen süre