Geceler Şiiri - Mehmet Ulaş

Gün geceye dönüp ufka karanlık çökünce,
Gözyaşları aşığın gözünde pınar olur.
Sevdalı derdini semaya bir bir dökünce,
Her mekân büzülür de dünya âlem dar olur.

Seyre dalar -düşünceli- derdince yıldızı;
Zanneder ki, zâtı küre-i arzın yalnızı.
Her gece fikirde bir sûret, kalpte bir sızı;
Yürek denen yapı yıkılır, tarumar olur.

Gecenin ayazı eritir yanık olanı,
Baştan ayağa aşk kokup aşk ile dolanı.
Bir gün görürsen nihayet yarini bulanı,
Anla ki geçer kendinden, ne yok ne var olur.