Geceler Şiiri - Dede Efendi

Siyah tül duvağını takınca gece
gümüşi bir buket elinde ay
Şiir tozları serpili hece hece
duvak üstünde parlayan yıldızlar.
Mekanlarda bol ışıkla, müziğin raksı
bu gece de düğün varmış gibi gelir.
bir kıpırtı başlar yüreğimde, duramam.

İçimde kopan fırtınalar o gece,
gözlerimden okunur bakmasını bilene
Kabardıkça yüreğimde yer açılır.
Bütün sevgililer girer içine.
Bazen fırtına dindiğinde, yağmur boşanır gözlerimden.
Bazen okşanmak isterim sevgilinin elinden,
Bir hüzzam şarkı başlar bir yerlerde derinden.

Bazen hüzünlendim telli duvaklı gecelerden,
Bazen esridim gecenin sihirli aşk şarkılarından.
Bazen olmaz hayaller büyüttüm kucağında gecenin.
Ufuklar bakıra çalarken gün doğumunda;
kahroldum döndürülemez gecelerime,
Kırık dökük melodiler kaldı belleğimde
ve hala tatminsiz arzular o günlerden

Bana gençliğimi hatırlatır felekten çalınmış geceler.
Aşk iklimlerinden nostalji rüzgarları eser,
bir bir gözümün önüne gelir geçmiş sevgililer.
Şimdi ne kadar tamamdır her şey,hayat ne kadar sakin.
dalgasız bir denizde son iskeleye yanaşmaktayız.
Bütün yolcular inecek son iskelede, lakin
hayattan istediğimizi alamamışız...