Gecenin habercisidir günler
Başladı sensiz geceler
Geçen hafta yazdım geceler
Bugün yine yazıyorum geceler
Sevgiliyle beraber an olur geceler
Sıladan ayrılmışa yıl olur geceler
Burada zor geçiyor günler
Her gün iple çektiğim geceler
Ayrılık çığı, bu gün kalbime düştü yar
Tenimden önce duygularıma yağdı kar
Etrafımda, kefen giymiş gibi bitkiler
Benim yorganım karanlık geceler
Ayrılık ile döşeğim, oldu dar
Tipi ve boran yoldaşım oldu yar.
Bembeyaz örtüsüne bürünmüş yerler
Düşlerimi içime atıp gizlediğim geceler
İçimdeki kor ateşi,
Söndürmeye yetmiyor, kışın soğuk nefesi
Kavuruyor her yanımı zemheri ateşi
Kar gibi, etrafa savrulduğum geceler.
Vurgun yemiş dalgalı ekonomili günler
Biliyorsun sensiz hiç geçmiyor geceler
Nerede o baharı müjdeleyen dünler
Hani nerede gündüzün muştusu geceler
Dün; hani bana sevdiğimi alıp getirecektin?
Ya bugün; sözde beni sevgilime götürecektin
Aşkımı bana verip kor ateşimi söndürecektin
Yine seninleyim geceler.
Bu gece yine sevgilime derman olamadım,
Her köşede Ebrar’ımı aradım bulamadım,
Enes’imin hayaline bakıp bakıp ağladım
Yine seninle yim geceler.
Hani sana söz veripte gelemediğim günler,
Gelemediğim için bana haram olan geceler,
İçimde kat kat düğümlenip bitmeyen günler
Sabah olsun diye bakıp durduğum geceler,
Zaman tünelinde inişten çok yokuş var
Sabredip şükredene müjdeler olsun yar
Hakkına razı olmayanlara çok zarar var
Kötülüklere rağmen inananlara var yar
Artık bitmeli bu çileler
Benden çok şey götürdü geceler
Baharın müjdecisidir kardelenler
Sevdiğime kavuşturacak
yarın ve sonraki geceler
Bizimyunus
24.02.2001
2002-2008-ANKARA
Kayıt Tarihi : 19.1.2009 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Manisa’ya çocuklarımın yanına gidecektim.Zira bir aydan beri çocuklarımdan ayrı idim, Kurban Bayramında memleketime gitmeyi planlamış çocuklarım yolumu gözlüyordu, benimde sıla özlemi ve ailem gözümde tütüyordu. Aniden işimle ilgili Kurban Bayramında çalışmam gerekti.Mürayi ve işini lafazanlıkla yürütenler tatile gitti iş bize kaldı.Her taraf karla kaplıydı.Bembeyaz etrafı seyrederek mesai yapacağım işyerine geldim. Akşam kaldığım otele döndüm.Yan masalarda ya eşler, yada grup halinde aileler çocukları ile oturuyorlardı.Ben ise çocuklarımdan, ailemden ayrı bayram geçiriyordum. Ayrılığa, bayram,sıla ve çocuklarımın hasreti de eklenince içimde düğüm, düğüm olan hüzün beni kalbimin derinliklerine götürdü.Ben ne müziğin sesini duyuyor,nede yanı başımda eğlenen insanları görüyordum,o anda başka alemlere gitmiştim.Ağzıma attığım lokmalar boğazımda düğümlendi, Yan masalarda müzik eşliğinde eğlenen topluluk, kanayan yarama daha derinden neşter vurup, beni hüzün okyanusunun ıssız bucaksız bambaşka yerlerine götürdü. Sürüklendiğim uçsuz bucaksız ayrılık denizinin dağvari dalgalarının altında kalmadan sahile ulaşıp kurtulabilmek için,yanımda ajandam yoktu otel görevlisinden kağıt istedim bu satırları yazmaya başladım. YUNUS YILMAZ 2008-2009-ANKARA
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!