Geceler Şiiri - Ercan Demirci

Karanlıkla iç içe, siyahla sarmaş dolaş
Aydınlığın düşmanı, nurdan uzak geceler
Tan yeri ağarırken, kara gece pür telaş
Namerde silah olur,merde tuzak geceler

Günaha arka çıkan, kötülüğü gizleyen
Yıldızsız semalarda sönük, aysız geceler
Gelmek için, güneşin gidişini gözleyen
Işığa hançer vuran, korkak, soysuz geceler

Şeytanın dert ortağı, sen düşmana yoldaşsın
Sana sığınır sarhoş, sende sızar geceler
Hainlere meskensin, asilere sırdaşsın
Karanlığa dost olur, güne mezar geceler

O’nu gözler kötüler, ondan medet umarlar
Bazen özgürlük sundu bazen astı geceler
Ne ihtilal planları, ölümüne kumarlar
Şafağa enselenip, faka bastı geceler

Herkesle dost olur o, yalnız nura düşmandır
Fenersiz yarasaya teslim olan geceler
Seher vakti dövünür, yaptığına pişmandır
Bir sonraki gündüze hınçla dolan geceler

Karabasan misali şehrin üstüne çöker
Çocukları korkutur, boğar yasa geceler
Arşa zindan olur, güneşin nurunu çeker
Renklere hakim olur, renge yasa geceler

Abid için ibadet, alim için fikirdir
Mevlid, kadir, regaib meğer kutlu geceler
Geceler ki gözyaşlarıyla yıkanan kirdir
Mağripte ağlar iken, şarkta mutlu geceler

Geceler kıvranırlar, şafağa yaklaşırken
Batılın lügatında dinmez sancı geceler
Acı son hadde varır, tan yeri aklaşırken
Kilit vurur kapıya, dönmez hancı geceler