Geceler Şiiri - Canan İşdaş

Hava serin cam açık,
Geceler hep aynı karanlık.
Gizemli,belirsiz
Çağların ötesinden sanki.
Dalıyorum içine meraklı ruhumla.

Gecelerde binlerce görünmez böcek,
Kuytularda,sessiz ve tetik.
İnsanlarsa daha cesur.
Günahlarını saklar kaypak karanlıklar....
Kimi zaman bir bıçak parlar,
Kimi bir gece güzeli.
Yıldızlar düşer üstüne,
Bir görünür bir kaybolur suçlu ışıltılar.

Ay büyük bir lamba,
Gölgeler uzar dört yana.
Bir sarhoş yürür gecelerde hep
Bacakları çarpık,silüeti sürüngen.
Gündüz bulamadığı kendini
Gecelerde arar.
Cesareti üstünde asılı,
Aklı her yöne kayar.

Geceler aslında yeni bir doğuş..
Altında ölmüş gündüz
Yaşamaktan yorulmuş,
Gece son nefesinden doğar.

Elinden tutasım gelir gecenin,
Başka bir gecenin içine götürmek
Tüm lambaları sönmüş,
Evlerinde huzurla uyuyan
Çocuklarla dolu gecelere...
Karınları tok,sırtları pek.
Ağlamayan annelerin gecelerine.

Ah! Karanlığı ölümcül geceler...
Neyin nerede,nasıl olduğunu bilmediğin.
Kimin çığlığı duyulur?
Hangi köpek acıyla ağlar?
Hiç önleyemeyeceğin suçlar,
Kurtaramayacağın kadınlarla çocuklar...
Karanlıklar saklayacak simsiyah peleriniyle
Onlar hep orada;
Sonsuza dek var olacaklar....
28 mayıs 2011