Gece,
Sessizlik
Ve sensizlik…
Karanlığın karası gözlerime inceden bir perde gererken
Gerçekler oluyordu önümü kesenler
Elim kolum bağlanıyordu
Ki bu sus pus olmuşluk
Ömrümden
Günlerden ziyade yıllar çalıyor,
Alınan nefesler alınmışlıklardan çıkıp
Verilen canlara eşdeğer hale geliyor,
Yasaklar, korkular birbiri ardına karşıma geçiyordu.
Sonu gelmez suskunluklar
Yüreğime serilen ateş çemberinde
Raks ediyordu sessizliğinde
Sensizliğin…
Savunmasız kalan bedenim
Ve en önemlisi de can çekişen ruhum
Yarınlarını nedense hep kara toprağa layık görüyordu
Sensiz kalmışlığın kuytusunda
Güneş doğmuyordu artık
Sadece akşam oluyor ve geceler sessizleşiyordu…
23.03.3007 / 18.30
Serkan CanbolatKayıt Tarihi : 10.5.2007 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
not...kota nedeniyle ekleme yapamıyorum yorumla desteğe devam dost yürek
TÜM YORUMLAR (2)