Geceler Şiiri - Orhan Ateş

Geceler isyankar oldu benimle
Gide gele
Arasinda mekik dokuduğum hayaller ile
Bir merdiven misali yıldızların seyrindeyim
Geceme beraber eşlik eden dolunayla
Hayallerimin harabelerindeki baykuşların monoton sesidir
Geceyle buluşmam
Yüreğimi saran karanlıklarla
Geceme yalnız onlar talip

Karanlığın çatık kaşları arasında
Gülen gözlerin açıldımı, karanlığın penceresinden
Vurur hayalin bir balyoz gibi karanlığın içine
Dağıtır, paramparça yapar umutsuz, mutsuz gecelerimi
Işte o gecede
Ben olurum semadan umuda düşen tüm yıldızlar
Kim bilecek ki! ben gecelerde yorgun düşeceğim
Bilmezler ki, karanlıklarda ruhumun yorgunluğuna,
Halsiz düşecek gözlerim

Ay hilalden dolunaya resmini tamamlarken
Ben hala aysız, yıldızsız zifiri karanlıkların esaretindeyim
Bu karanlıklarda kaybettim,
Çocukluğumun, gençliğimin yaşanmamış yıllarını
Ruhumun tarif ettiği mekanlara hiç güneş doğmaz mı? Acaba
Hep simsiyah mı olacak açtığım her sayfa
Of…bilemiyorum
Güneş mi unuttu doğmayı
Saatler mi bana inatlı

Neden daha sabah olmuyor artık
Yeter artık… kapat gözlerini bu karanlıklara
Karanlığın içinde karanlık değil hiç olmasa
Yeni bir günün umuduyla uyumaya çalış
Belki de mutluluklar, aydınlıklar gelecek ilk sabahtadır
Mutsuzluk limanından al artık demirlerini
Vakti mutluluğa çalan bir sabaha uyanmalıyım
Karanlıkları silecek aydınlıkları çizmeliyim rüyalarıma
Vakit çok geç olmadan, karanlıklardan bulup çıkarmalıyım kendimi