Geceler Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Kaç günler yaşadım, geceler gördüm,
Yalnızlık dost imiş, acılar kardeş.
Yalnız gecelerde, her zaman öldüm,
Ne bir dost anladı, halimi ne eş.

Ruhum ruhsuz gibi, başıboş kaldı,
Hep dolaşıp durdu, orta yerlerde.
Beni benden artık, birisi aldı,
Aklım fikrim şimdi, bilinmezlerde.

Bir bilinmez denklem, çözülmesi zor,
Ne kafalar yordum, ne düşünceler.
Uğraşıp dursam da, yine olmuyor,
Ne gündüzler yetti, ne de geceler.

Geceler ki benim, en sadık dostum,
Sırdaşım olurlar, sırrımı saklar.
Derdimi geceye söyler dururum,
Gecelerde benim, anılarım var.

(11.08.2001-ULA/MUĞLA)