gecelerde ki gündüzlere hasret kaldım.
gece,hep gece hep karanlıktan ibaret.
ne bir yıldız kayıyor,ne bir ay ışıldıyor.
gece,hep gece hep masumluğa işaret.
yol boyunca parlayan fenerler,
bu gece,geceye boyun eğmiş.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta