Geceler Şiiri - Mehmet Ali Demircan

Sabaha erişmez hain geceler,
Yalnızlık yürekte aşkı heceler,
Koyuca içilir telve kahveler,
Aşığın demidir, GEÇMEZ geceler.

Yavaş yavaş acı siner içine,
Işık kar eylemez yarsız gecede,
Kara kabus olur iner sessizce,
Uykusuz gecede CANSIZ geceler.

Yalnızlık çekilmez olur ne çare,
Zehir zıkkım olur dolar kadehe,
Yalvarıp yakarsan gelmez beyhude,
Yürekte acıdır YARSIZ geceler.

Geceler sabaha ermez, can cana,
Yürek yare hasret, dizeler söze,
Yoksulluk varlığa muhtaç, dal güle,
Bedenler yetimdir, YOKSUL geceler.

Acı sözler hançer gibi dökülür,
Hasret telde tını olur çalınır,
Dilde sevda nağme olur yakılır,
Ömür bitse, bitmez SOYSUZ geceler.

Gâh aşıklar döker kanlı yaşları,
Gâh yollara düşer mecnun misali,
Arayı arayı bulur Mevla’yı,
Yalnız başına son BULMAZ geceler.

Gözlerin kapayıp uykuya dalsan,
Nazlı cananını düşünde görsen,
Uyanınca kendin hülyada bilsen,
Ah edip yanmaz mı GÖNLÜN geceler.

Geceler yamandır iyi bilirim,
Uykusuz gecede hayal görürüm,
Vahadayım sanki serap görürüm
Ahrete göçsem de GÖÇMEZ geceler

Bitmeyen geceler kabusum oldu,
Yalnızlık gönlüme celladım oldu,
Baş yastığa sanki haramım oldu,
Sen yansan Demircan, YANMAZ geceler.

MAD. 06,02,2006 – 03,10