Gerçekten. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Dosttuk Arkadaştık
Aynı havadan
Nefes alırdık
Aynı sofradan
Yer içer rızıklanırdık

Yollar çamurluydu
Pabuçlar ise delikli
Üst baş desen
Seyyardan alınır
Marka çakmada olsa
Havamızdan geçilmezdi

Haftalıklar cebe indimi
Ya sinemaya gidilir
Ya kahveye pineklendirdi

Bizim gezmemiz tozmamızda
Bir başkaydı
Sahile gider çay içerdik
Yada tabanvay ile
Kalabalıklar arasına
Karışır yürür dönerdik

Lunapark en büyük eğlencemizdi
Çarpışan otoyla
Birbirimizi sanki ezerdik

Muhabbet koyuydu
Çaylar açık içilir
Spordan siyasete
Fikirler demlenirdi

Karşı takımın taraftarı olsak ta
Maçlara birlikte giderdik
Tribünlerde ayrılır
Çıkışta yine buluşur
El ele kol kola
Mahallemize dönerdik

Bizler böylesine
Dosttuk arkadaştık
Olan olmayana
Destek çıkardı
Para pul bizim için
Sadece bir gereçti

Samimiyet hoşgörü
Birlik beraberlik
Hatır sorma
Sevgi ve anlayış
Hep bizimle birlikteydi

Sonrasında birer birer
Kısmetimiz ile, Evlendik
Çoluk çocuk derken
Yaşam bizi böldü parçaladı

Artık anılarda kaldı
Dostluk arkadaşlık
Bizden tüm değerlerimizi aldı götürdü

Sizlerin içinizde!
Özlem duyan varmıdır?
Eskilere mazilere bilemem
Kendi kendime soruyorum işte
Biz bu hallere neden düştük diye
Dünyaya nasıl daldık böyle
Yoksa bizi birilerimi aldattı
Yaşam sahnesi böylesine sahtekar mı?

Şimdi ne öylesine
Dostluk kaldı nede arkadaşlık
Ortalık yalandan gülümsemelere
Dolandan sözlere kaldı
Belkide bizler bunadık
Yaşlandık yıprandık
Ancak o zamanlar
Gerçekten!
Dosttuk ve arkadaştık…