Gecekonduydu aşkım Şiiri - Gencay Coşkun

Gecekonduydu aşkım
Nereden geldi kimse bilemedi
Nereden gitti kimse göremedi
Grilikleri ve onun yalancı renklerine
Bürünmeden akıp giden hayatta
Gecekonduydu aşkım
Öylece gitti bir alacakaranlık içinde

Gecekonduydu odalarım
Duvarları kireç boyalı
Birazda çatlaktı
Her yağmurda damları akardı
Oynaşana kedilerin
Kiremit sevdası yüzünden
Pencerelerin soğuk girerdi belki kışın
Benim için en sıcak
İçten dizilmiş damımızdı
Çok sıcaktık yan yana
Meyvelerimiz dökülürdü bahçelerimizden
Sohbetler uzar giderdi akşamlarda
Damaklarda çayın uyandırıcı tadı
Ellerde sigaranın izi vardı
Kapısından geçerdik yarin
Yolu delik deşik ederdik
İki ıslanmada çamura batardık
Sinemaya alınmazdık lüks semtlerde
Umurumda bile olmazdı

Lastik ayakkabılara
Sarılır uyurdum
Dalga geçilecek bir şey değildi
Ama salaklar asla anlamazdı
Gökyüzünü kesen bir şey olmazdı
Caminin minaresini görmek için
Elli sokakta geçmek gerekmezdi
Baksan yeterdi oruçluklarda
Sevgiler duvar aralarına bırakırdı mektuplarını
Salkım saçak üzümler dökülürdü
Yapraklarına dolma yapılırdı
Fakirliğin kalelerinde

İspirto ocaklarında menemen yerdik
Ateşte kaynayan salçalar yapılırdı
Canım mahallem kokardı
Gecekonduydu aşkım
Kalleş belediye tapuluda olsa yıktı

İçlerimizde gecekonanları
Yıkacak delikanlı varmı
Yiğitse çıksın karşıma
Kaç nesil büyüdü kondularda
İçleri adam gibi adam olan
Kaç insan yetiştirdi
Saysa aklı şaşardı yetkililerin

Alışamadım griliklere
Kutu dibinde hayatlara
Uzaklara sevdalandı bu gönül
Geceuyumayan oldu içim