Samanlığı seyran etmiştik,
Bir göz odamızda.
Duymamıştık,
İliklerimize kadar işleyen soğuğu
Aç kaldık;
Açıkta kalmayacaktık güya...
Emek vermiştik,
Her taşına toğrağına
Fakirhanemizde,
Fakir halimizle
Yaşıyorduk en azından
İliklerimize işleyen soğuğu duymadan
Ne ayakkabı,ne elbise alabilirim
Çocuklarıma.
Yamayıp yamayıp giyecekler
En azından yaşıyorlardı
Akan damın altında büyüyecekler
Bir anda söndü ocağımız
Ne evimiz kaldı ne bucağımız
Çaresiz
Kaderimize küsüp
Mutsuz yaşayacağız.
Oysa yaşıyorduk küçücük odamızda
Bize saray olan şirin gecekondumuzda..
Kayıt Tarihi : 13.11.2009 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!