Geçekler Normaldir Uçamıyorsan

Hayata Emeği Geçen Tüm Dekorlara

Bu şiirler nasıl yazıldı
pimine basılmış bir mayının üstünde?
İnsan hiç şüphelenmez mi altındaki uçan mutluluktan?
O şüpheyle belki bir nefes te olsa verebilirdik kendimizi dışarı
Ne yazık ki gitmesini bilmiyoruz, kalmasını bilmediğimiz gibi

Şaşı bakıp şaşırıyoruz göremeyince mutluluğu, zaten net olan bir fotoğrafta
Geçmez bir ömür yan yana gelmezse bazı kelimeler
Ah bir de şu yerçekimine çare bulunsa
Her çekimin insanı normalize eden bir tarafı oluyor
Çekimlere karşıyız değil mi arkadaşlar?

Yaşamcılar! Bu hayatta hepimizin emeği var
Avuç içi bir gülümseme bir nefes aşkla
Çalınmış sözlerimiz, tozlu kalplerimizle
Bu şiirler nasıl yazıldı
hiç telif vermeden hayata
hiç gitmeden ve kalmadan?

Ey bu hayata emeği geçen kelimeler!
Size ceza olur bir gülüşü cümlelerle anlatmak
Biraz sessizlik ve su lütfen
Bir nefes de olsa uçuncaya dek alkol
Suni teneffüs yaşıyan bizlere saadet banyosu
O zaman belki “O şimdi şiir”