Gecekere Şiiri - Melek Mıdıkoğlu

Gecekere gel...
Yağmurların sesi seni müjdeler,
Yollar bekler bekler, yolculara kükrer.
Işığın ötesini sorma, orada sen varsın.

Ohh be..
Dostlarla toplanıp iki çift lafı huzurla konuşabilmek
ve sevdiğini gecekere sevebilmek...
Yeni sevgili aramamak;

Cennet ne diye sorma,
yalnız bırakmamak yalnız kalmamak,
değer bilmek ve bilinmesi,
işte sevgi işte cennet.

Hür konuşmak da bir cennet öyle değil mi.
Sen onu bunu küp'e at ama esas gecekere gel,
Ömürkere kal...
göreceksin yıldızları çok yakınında...