Geceertesi Şiiri - Emirhan Cesur

Uyku tutmayan bir gecede,
Yavaş yavaş yürürken,
aksırmaktayım. İç geçire geçire,
Dolanmaktayım dar sokaklarında Paris'in..
Üstümde üşümüş bir palto,
Ve sıcak tutmaya yarayan birkaç eldiven var..
Kafamı bir sağa bir sola doğru çevirirken,
Durdurulmaktayım kimsesiz bir fırtına tarafından..
Bana birliktelik teklif ediyor,
Rüzgarsız gündüzlere inat olsun diye,
Sıcak esiyor, gece yellerine nazaran..
Durulsun diye üstümdeki ateş hali,
Dolu yağıyor üstüme bu gece.
Paris ateş solurken,
Buzlar dökülüyor kafamdan aşağı.
Ve rüyalarımdaki o ev,
O yelkenli,
Ve o kadın..
Eyfelden selam veriyor, karanlığa..
Tam günayacak gibi hissederken,
Daha da kapılıyorum, soğuklara..
Üzerimdeki bu yaşlı kış giysisi,
Paramparça oluyor, ihtişamlı Eyfel'in karşısında.
Şansa bak, çöken karanlık birden uçuveriyor,
Sislere gömülmüş Paris, puslarından, kirlerinden,
Arınıyor.
O kadının, o evin bir de o yelkenlinin,
Hayali yok oluyor..
Isınıyor dört bir taraf,
Ve şimdi kadının da yırtılıyor,
Üstündeki bütün fazla paçavraları,
Anadan üryan bir halde,
Günaydın,
Paris'in sabahları!