Ellerim ceplerimde yürüyorum güneşe doğru… Hüzün benim ardımda…
Güneşin son ışıklarında bir ben varım, sanki bir sen varsın… Bir de akşamın hüznü…
Ucuz emek taşları döşenmişti sevgi yoluna, sevgi adına…
Hafife alınmış bir sevgi ve karşılığı ucuz emek…
Kaç beden bu ucuzlukla sevgide acıya sürüklenmişti…
Zorlamasına giden ve şansa bırakılan zaaflar, istekler ve de amaçlar acımasızcasına kıvrılıyordu bedene doğru…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
