Gece rengini aldı.
Kimse kendisini tanımayınca,
Yıldızları göz yaptı kendisine.
İşte “ben geceyim” dedi adına.
Yıldızlar olmadığı gecelerde ay gözüktü.
Gene “ben geceyim” dedi bu şekilde kendisine.
Ay çıkmayınca da yaktığımız ışıklarla konuştu bize.
“Gece benim” adım dedi.
Korktuk evlerimizde ışıkları yakmaya.
Sokak lambaları girdi devreye.
Konuştu gene;
“Gece” dedi benim adım.
Elektrik gitti, sokak lambaları söndü.
“Eğer hiç bir şey göremiyorsan sokakta.
Gecedir benim” adı dedi karanlık.
Rıdvan Cankiç
Rıdvan CankiçKayıt Tarihi : 24.5.2013 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!