dalından düştü düşecek yaprağın
korkusuyla titriyor kalbim
nefesim içimde boğuluyor
gece iyiden iyiye çekerken gövdesine siyahı
ay inatla aydınlanıyor
var bir efsun bu karanlıkta
bu karanlıkta
beni ölümsüzlüğe yaklaştıran bir şeyler
dönüyor işte dünya
kâinatın ışık saçan ya da karanlık
tüm taşları dönüyor
bu saatte ruh maddeden ayrılmalıydı oysa
zaman çekilmeliydi köküne gizliden
yavaşlamalıydı devran
neydi beni yatağımda çakılı tutan
neden gözlerim açık
varlığın yorgunluğu mu göz kapaklarımda
camların ardındaki
ihanet kokan bakışları mı yıldızların
kaynayan ayın yüzünde fokur fokur
korkuyorum, yıllanmış değerlerim nerede
üşüyorum, nerede tutunacak şefkatli eller
gölgem aynalarda hapis
tarumar eden kış soğukluğunda yansımalarım
birkaç hayal düşüyor derken aklıma
biraz ısınıyorum
biraz avunuyorum
sitemkâr bakarken artık
doğurgan güneş tacına
Kayıt Tarihi : 5.2.2008 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BEĞENEREK OKUDUM VE YÜREĞİNE TEŞEKKÜRLER.DERİN ANLAMI OLAN BİR ŞİİRDİ
SEVGİLERLE
ve tam puanla
sitemkâr bakarken artık
doğurgan güneş tacına
*/*
Duygunun harman olduğu an kaleminiz daim olsun
yaprağın
korkusuyla titriyor kalbim
nefesim içimde boğuluyor,,,,,,,,,,,,,,harika bir duygu agırlığıyla örülmüş dizeler kutlar kaleminizin kavi olmasını dilerim umuda merhaba gurubundan selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (33)