Geceden Sabaha Şiiri - Duygu Dinç

“Sev! ” demiş güneş;
Sevmiş toprak suyu…
Yummuş gözlerini gece
İyice kararmış ortalık
Göz gözü görmez olmuş
Gez gez bitmez olmuş kuytular
Karanlığa saklanmış ayrılık;
Güneş onu görseymiş
Belki sevdaya sevdirirmiş
Ama görmemiş
Sevda da sevmemiş ayrılığı
Dünya ne çok dönüyormuş
Ve ne çok duruyormuş öylece…
İki satır yazası varmış şairin
İki kadeh de içesi…
İçememiş ama yazmış
İçmiş kadar da olmuş ayrıca…
Kopmuş çıkmış gündelik hayatından
Bizzat kendi sahte kahkahalarından
Dışı rengarenk
İçi simsiyah kutusundan
Ölüm kokan hayat bağlarından…
Sıyırmış atmış kendini çıkmazlarından
Yine yalnızmış ama
Bu sefer koymuyormuş yalnızlık
Minnet duymuş kalemine
Bir de zincirin ilk halkası olan geceye…
Karanlık mı daha iyiymiş
Yoksa aydınlık mı daha kötü
Karar verememiş
Çıkamamış içinden…
Çıkmazlarına geri döndüğünü hissetmiş
Sonra susmuş…
Kalemine bakmış:
Tek dostuna!
İyi ki varsın! demiş
Şerefine!
Hayat senin şerefine
Dünya senin şerefine
Her şey senin şerefine
Çünkü katlanabilirlikleri senin sayende!
Bağırma demiş deniz,
Geceyi uyandıracaksın
Büyü bozulacak
Bitmesin demiş hayallerin 12de
Balkabağına dönüşmesin kalemin
Haklıymış
Şair susmuş
Sonra bir daha susmuş
Sırf bu hazzı daha fazla yaşayabilmek için
Sözün kendilerine gelmesini sabırsızlıkla bekleyen
Dolayısıyla karşısındakileri dinlemeyenlere inat
Bir kez daha susmuş
Sessizliği dinlemiş
Kulak vermiş
Ne çok şey anlatıyormuş meğer!
Daha önce fark edemediğine yanmış
Üzülmüş
Kalemine bakmış tekrar
Teselli bulmuş
Göz kırpmış deniz, kaçak bir martıya
“Kudret mi,işte orda! ” demiş şair
Denizi göstermiş
Sessiz ol demiş martı
Biliyorum zaten
Ama sus ki gece uyanmasın…
Selam vermiş şair martıya
Haklısın demiş,fısıldayarak
Martı uçmuş gitmiş
El sallamış şair
Yine gel demiş içinden
Bir burukluk sarmış içini yeniden
Hüznün efendisinden…
Ay düşmüş denize
Geceden ironik bir hediye
Kendi çemberine dönmüş şair
Emniyet kemerini takmış
Çünkü hızlanacakmış
Dur durak bilmeyecekmiş
Çemberi darmış
Sınırlıymış gidilecek yerler
Ama yine de hızlanacakmış
Tüm üzüntülere inat
Tüm karşılıksız sevgilerine inat
Tüm gülünç ümitlerine inat…
Ağlamış
Ondan kopup gidenlere ağlamış
Hep kaybettiğine ağlamış
Bazen kaybetmek de bir çeşit kazanmak olsa da…
Ters giden hayatına bakmış
Sonra da onu ters yola sokana…
Kendisine…
Madem onu oraya getiren oymuş
O zaman çözüm kolaymış
Değişim…
Korkuya kapılmış gece
-Nedense-
Korkma demiş şair
Korkma ki ben de korkmayayım
Atılayım hayata yeniden
Sarılayım dört elle
Demin uçup giden martı kadar özgür
Şu deniz kadar kudretli olayım
Gece utanmış
Sağol demiş şair geceye
Her şey için…
Uğurlamış sessizce
Güneş doğmuş
Gece gitmiş
Yine gel demiş şair içinden
Daha seninle yapacaklarımız bitmedi
Yeni bir güne başlamanın sevinci
Bir geceyi daha geride bırakmanın hüznü…
Karışıvermiş…
“Dur! ” demiş şair
Hüzün durmuş
Şair inmiş
Bu onun yeni hayatının ilk günüymüş…

(04.04.05)