Geceden Sabaha Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir gülüşün vardı, gökyüzünü kıskandıran,
Bir bakışın, baharı getiren kış akşamlarına…
Sana benzeyen rüzgârlar esti durmadan,
Savurdu beni, en derin sevdalara.

Gittin mi? Yoksa ben mi kaybettim yolu?
Sessizliğin içime işledi,
Küçük bir çocuk gibi, avuçlarımda hüzün,
Adını sayıklarken buldum kendimi.

Bir özlem var içimde,
Ne kadar anlatsam eksik kalır…
Adını fısıldıyor gece,
Yıldızlar seni sorar her sabah.

Şimdi zaman, yavaş akan bir nehir,
Geçmişin aynasında gölgeler…
Hatıralar elimde bir solgun gül gibi,
Kokunu saklıyor, ama seni getirmiyor.

Bir dua gibi kaldı dilimde adın,
Sana ulaşır mı bilmem…
Ama bil ki, yolların sonu bana çıksa,
Seni yine, ilk günkü gibi severim.