Geceden Kendine Bakınmak

Gece;
Bütün sesleri sessizliğe
Bütün renkleri siyaha sığdırmış
en sessiz,en duru tablodur gözlere.
Ayna olup yansıtır içini.
İçin dışına yansır,
Dışın fikrine yansıyıp
kendini bulur gecede.
Durup kulak verirsen
gecenin susturduğu sessizlikteki seslere,
Durup bakınırsan
karanlığın sırladığı aynadaki renklere
En çok kendini duyup,
En çok kendini göreceksin siyahlığın içinde.
Geceye bırakılan söz,
karanlığın süzgüsünden geçip
siyahlıktan arındırdırır tüm fikirleri,
Bütün korkuları ve düşleri...
Gecedeki aynaların sırrı çözülmeden
Gündüzün aydınlık istilası ufuklara dökülmeden
bir de geceden bakınmalı insan kendine.