Geceden heceye Şiiri - Sevda Tokatlı

Sensizliğin sessizliğinde gece
bizi yazıyor tükenmiş kalemiyle
harf harf, hece hece.
Sevdada mantık var mıdır?
Kalbin yandığını ruh hisseder sadece..
Sığındı kalplerimiz hirasına,
ay kapkara olduğunda gamından.
Gönlüm bir s/öz yumağı,
Sözü ruhumuza dokundur en sevgili.
Kalbe dokunan senken,
kelimeleri senden uzağa nasıl salıvereyim?
Feyz veren köşesinde yüreğinin
ufkunun ötesine geçmeliyim.
Hayatın kendisinden yalıtılmış
derinlere işlemeli sadakatin.
Sade, yalın, makyajsız kelimelerle
anlatılır yürekten sızan duygular.
Gözden süzülen yaş ele verir,
sevginin en has olanını.
Ruhuma algıladıklarını ve anımsadıklarını
anlatıyorum gecenin siyah koynunda.
Keyifle okuduğum bir yüreğin var.
Çağlayan, davudi yüreğinin sesiyle
sınırsız manevi ikramlar sundun
alıp alıp taşmayan ruh kâseme.
İdeolojik duruşun, hayran bakışın,
mest eder, seyrüsefere sürer
mor salkımlı yeşillenmiş ,
bahar bahçe olmuş sevdanın yollarına.
Kör olan ikiz yanımıza içimden
bir çocuk doğar.
Hemen kavradı çok tanıdık gelen
bu çocuğu ruhun.
Yanlış zamanda, yanlış mekanda
ve imkânsız olsakda..