Geceden Gündüze Düşler Şiiri - Nuh Karaa ...

Siyah pelerinli gece;
Kelebek ömürlü düşleri içine çekti...
Uyuma eğilimli tüm çiçekler gecenin siyah pelerinini , 
En iyi yorgan bellediğinden beri;
Akşamsefaları , kumruların peşinden ağlamaklı...
Martılar uçmayı bilmez oldular; gece yolculuklarında..
Kök salmış tüm çınarlar dertlerin elenmiş toprağına; göçüp gittiler...
Ki
İzlerini silecek tarih acımasızca, satır aralıklarında eskimiş sahifelerin... 
Halâ Azrail can alma derdinde, ya aldıkları?...

Her şeyden habersiz;
Sek sek oyununda mahallenin tüm çocukları...
"Onlar" da kalmış çocuklar, 
"Onlar" ki sonun başlangıcı... 
Ve çocukluklar ...
Çocukluklar bile; çocukça değil, zar atımlık!
Hep yek atıyorsan çocuk bile değilsin, dubara sonrası ne âlâ....

İşte yine yeniden,
Başa sarmış, bozuk plak sevmeler...
Siyah pelerinli , kimseye görünmeden beyazını kapmış , 
Çıplak masumiyet,
Çıplak masumiyet,
Masumiyet çıplak!...

Gelme sokağıma,
Geçme sokağımdan diyerek dilenen dilenciler var etrafta, 
Ne tuhaf!
Ki sokakta, tarçın kokulu akşamları gizlerdi; Arnavut kaldırımları.
Simitçiler köşe başlarında, mavi yağlıboyalı simitçi yazıları, üç tekerlekli arabalarında...
Ve uzun simitçi çığırtkanlığı, günümüze değin süregelen;
Daima pamuk şekerciyi kaçırdı, yaşantımızdan...
Düşlerimizden, düşlerimizden...
Geceden gündüze düşlerimizden...