Geceden Evvel Kalanlar Kadar

orda
taa bilmem nerde titreşir durur yürek üşümelerim
çoktan terketmiş bedenimi
pamuk ipliği narinliğinde umut
ucundan tutunabildiğim kadar ruhumda
özgür düşüncelerin rüya perdelerinde tutsaklık izleri
koymuş postasını
çekmiş restini
yetmedi
vurmuş kellesini
lailaheillallah öldük
öldürüldük
geceden evvelinde kalanlar kadar

orda
taa kokunu alabildiğim yerdesin
virana düşmüş şehrin kalabalık kaldırımlarında
her yanımda insanlığın dayanılmaz utancı
her anım sen
göğsümde yanağının sıcaklığı tükenmemişken
sarhoş türkülerin tutsak nağmelerindeyim
ve ıssız sokakların kalabalık yanlızlıklarını yargılıyorum
vay benim ahmak gönlümün alçak sevmeleri
vay benim kahraman kaybetmişliğim
topla eteklerini
gayri yaşamak yok buralarda

orda
nefesinin sıcaklığında yandığım kadardasın
kavuşamayan ellerin ölüm orucunda
büyük özlemlerin silik rezilliğinde
hüzne durmuş rakı tadındasın
bahar bakışların cennet sevinçlerinden koptum
nöbete çekilmiş yenik bir askerin hayal dünyasına sıkışmışım
ard arda bombalar patlamakta içimde
her seferinde bir dağ yıklıyor
bin umut tükeniyor
az kaldı
serseri şiirlerin kin kusumlarına
demişşti FUFUKA
zordur sevmelerin en seni sevmek olanı
kusursuz sevdalar şuursuz kalplerde yeşerdiğinde

FUFUKA