..GECEDEN AYDINLıĞA Şiiri - Onur Bilge

Geceden aydınlığa mutluluğa hasretle
Sahilde yalınayak yavaşça yürüyorum
Tevhit sancılarıyla boğuşurken kesretle

Maziyi itinayla toplayıp dürüyorum
Müezzinin sesiyle kıvranırken acından
Titrek ışıklı en son mumu söndürüyorum

Ruhuma yayılırken kızıl ışık sacından
Soyunuyor gökyüzü yok oluyor yıldızlar
Padişah nasıl düşer ayrılırsa tacından

Her adımda tarumar yaslı yüreğim sızlar
Bütün kıyı boyunca ıslak kumlarda yaşlar
Yosun gözlü kayalar benim kadar yalnızlar

Can alan falezlerde ölüm korkusu başlar
Dalgalanan lacivert canavarda bir ara
Işıldayan gözlerle belirir çatık kaşlar

Bembeyaz sayfalardan yol gösterirken kara
İki yana açılır fısıltıyla avuçlar
İçleri yüze hasret içlerinde bin yara

Pişmanlıkla dökülür dudaklardan tüm suçlar
Yanaklardan süzülür iner cümle günahlar
İrade şahlanarak şeytani nefsi suçlar

Zulmetin yavrusudur pırıl pırıl sabahlar
Yıkanır tüm azalar başlar secdeye konur
Ancak böyle arınır gerçekleşir salahlar

Seccadeler sessizce alınlara dokunur
Ateşe su serpilir yanan beden serinler
Sekiz cennet halısı ibadetle dokunur

Cehennemi azapta yanarken melun inler
Gider on dokuz melek görünür huri gılman
Tıklım tıklım dolarken safilindeki inler

O/Nur/lu yolda şevkle yazılır kutlu roman
Sayfa sayfa açılır her sabah yeni güne
Hakka kul olabilen en şerefli kahraman

Sırat-ı Müstakimle erer makama üne