Geceden Şiiri - Tamer Gülbek

Lâstiklerin takırtısı dinen bir sağanak
Gibi seyreliyor asfaltı terk ederken.

Göz ucuyla sana bakıyorum:
Yüzünde geceden kalma solgun ay.

Toprak ıslak şu an; ancak biriktirdiğimiz
Anıların tozudur havalanacak olan
Yıllar sonra, bir yaz günü bu kez
Yine geçersek aynı yoldan.

İşte yeni bir sapaktayız:
Her sapak taze bir başlangıçtır, derler,
Ya da kaçacak bir fırsat; merak ve tehlike
Arasında bir serseri sarkaçsa hayat.

Toprak yolu tırmanıyor
Suskunluğumuz; birinci viteste
Tedirginlikle geçiyorum derinliğini
Kestiremediğim su dolu çukurların içinden.

Nisan güneşi yeni bitmiş yazlıkların,
Yalnızlıkların ıslaklığına vuruyor.

Sen, yola değil bana bakıyorsun;
Ve gecenin imgesini ürkek
Bir yüzük gibi taşıyan tasalı ellerime.