Geceden Şiiri - Mehmet Ali Uymaz

Tütün sinmiş saçlarım dağınık...
Yine çıkıyorum bir muammaya
Gözlerimde kin üstüne kin
Soğuğun yüzüme bir jilet atarcasına çarpmasına inat
Tükürüyorum
...bu dünyanın bütün kahpeliklerine.

Bozkır ıssızlığı bana kader olduğundan beri
İşte bu benim heder oluşumdur.
kavgalardan kaçmamak adına
Yürümek...
İnadına yürümek...
Beton duvarları,taş zeminleri ezercesine
Görünmez hücrenin parmaklıklarını
Parcalarcasına...
Yürümek...

Unutturulmuş sevdamın takvim yapraklarına
dökülen gündönümünde
Ben bilemedim,
Sarının ayrılık,kırmızının aşk olduğunu...
Bilemedim,
Sarıyı soluk çehreden,kırmızıyı kandan öte...

Aşkı istemenin huzursuzluğu,
Sana ulaşamamanın doyumsuz hazzı
Hep kollarında barındırdı beni.
Kurumuş ekine od düşercesine
yangınlar büyüttü bedenimde...
Bende ben kaldım,
kimsenin olamadım.

Kopardım kendimce bir fırtına
Estim savurdum senin küllerini
Bende sen kalan yortular adına...