Gecedeki Yalnızlık Şiiri - Bedirhan Çakır

Ağlayarak başladık hayata,
Tıpkı diğer insanlar gibi
Zorla durmaya çalıştık ayakta
Fakat tutunabilenler, yıktı bizi

Bize dedikleri hayat: Acı-tatlı bişi
Öyle dediler ama hep acı buldu bizi

Unutulduk zamanla,
Unutuldu ismimiz
Mürekkeplerimiz ıslattı kağıtları, bir gece ,vakitsiz

Sonra hayatın hengamesine daldık
Unutulup gittik bir köşede
Hayattan hiç ders almadık
Yalnızlığı tattık

Arkadaşlık bir evdi,
Hep dışarıda kaldık
Cümle dahi kuramadık,
Şairlerden çaldık

Özür dilemekle geçirdim koca bir yılımı
Ve hep kıskandım gülen arkadaşları
Geriye hatadan başka bir şey kalmayınca
Ben de bıraktım geleceğe umutla bakmayı

Burada bizli konuştuğuma da bakmayın
Aslında tek başımayım
Gece, lambanın altında yazmaya çalışan bir aptalım

Napalım yazmaktan başka bir şey kalmadı elimizde
Birisinin yanına oturup, ağlayamadık bile
Gönül de çok gelmek istedi de dile
Akıl izin vermedi beden utanmasın diye

Eee, napalım bu gece de yalnız kalmışız
konuşacak kimse olmayınca,kağıda sarmışız
Haberimiz de yok insanlıktan atılmışız
Tek başımızayken yalnız kalmışız