Gece gibi,
unutulmuş ve yalnızlığının sebebi hiç sorulmamış,
akışı hissedilmemiş yıllardır.
çölün ve sessizliğin içinde:
'Hiç konuşmaz ölen toprak,
ayaklarım hiç yürümez,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta