Gecede Yalnız Şiiri - Mehmet Ali Kadakal

Gecedir hep soran seni bana
Gündüzle derdim yoktur
Ne zaman ki batar güneş
Ve çekilir evliler evlerine
Ben kaldırımlardayken yalnız
“Sen” der gece bana
“Nerede diğer yarın? ”
Utanır yürürüm sessiz
Yokluğunu gizlesin diyerek
Sığınırım karanlıklara

Bir kedi çıkar çöplükten
Bir sarhoş düşerken içine
Kornalar yorgun ve sessiz
Işıklar kendine yetmekte ancak
Ama gece dimdik ayakta
Seni sormakta bana
Ne yöne gitsem duyarım
Her sokak gecenin artık.
İçim kadar simsiyah gökyüzü

Karanlıktan aynı ses
Bıkmadan “Sen der”
“Ne diye gezersin yalnız”
Gelirsin diye susarım
Şikayet etmez dilim seni
Lakin gece farkındadır her şeyin
Giderken gördüğünden seni
Bilir dönmeyeceğini
Ben alışsam da yokluğuna
Gece yadırgamış belli ki