Yine gece, yine saat üç ve yine ben.
Tabiat sessizliğe gömülmüş,
Yalnız içim savaş alanı gibi kalabalık,
Bir mahşer alanı gibi gürültülü.
Yenilmişliğin verdiği acılarla dolu bir gece.
Yok, huzurdan söylenecek tek bir hece.
Saat yine sabaha sarılıyor ben uykusuz,
Birde sokaktaki boynu bükük lambalar...
Bütün şehir derin bir uykuda iken
Bir çıksam dışarı şöyle yürüsem gecenin sessizliğinde.
Arınsam düşüncelerimden.
Unutuversem geçmişi, hiç yaşanmamış gibi...
Yada bir köşede yığılıp kalsam, kimse beni görmese...
Veyahut kaybolsam buharlaşan bir su damlası gibi...
Kayıt Tarihi : 8.9.2025 04:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!