Bir rüya vardı…
Ne tam hatırlanır,
Ne de tam unutulurdu.
Geceyle konuşur,
Sabaha varmadan
kendi karanlığına gömülürdü.
Yastığımda yıldız tozları,
Gözlerimde yarım kalan isimler—
Bir çocukluk gülüşü belki,
Belki annemin sesi
bir zaman penceresinden sızan.
Gecede kaybolan o düş,
Kalbimin kıyısına vurur usulca.
Ne bir iz bırakır sabaha,
Ne de bir veda fısıltısı.
Sadece bilirim:
O rüya bana aitti bir zamanlar,
Ama şimdi başkasının uykusunda
sessizce dolaşıyor olabilir…
Ahmet Nejat Alperen
Kayıt Tarihi : 7.5.2025 10:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!