Bır gece yarısı gökyüzüne dal,
Yeryüzünde olan biteni unut!
Yıldızlar içinden birisini al,
Bir sevgili gibi koynunda uyut.
İnsanlar uyurken onlar uyanık,
Kimbilir nelere nelere tanık?
Onlar inmiyorsa, sen oraya çık,
Olmasın arada tek kara bulut.
Şâhidim yıldızlar, geceler benim,
Dilim yalnızlığı heceler benim.
Ruhum çığlıklarda, suskun bedenim,
Benim lisânımdır gecede sükût.
Kayıt Tarihi : 25.1.2007 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)