Gecede karamsarlık Şiiri - Muhsin Gürsu

İstanbul yalnız
Masamda sessizlik.
Yüreğim bir buruk.
Hep bir şeyi eksik yapmışım
Hasretimde ki sevgiyi
Mecazi sevgiliyi
Kırmışım gibi
Sinsi endişeler.
Geleceğe dair umut
Ertelenmiş bir sevda gibi.
Mutluluk gibi yitik.
Bir peri masalını
Olgunlaştırıp taşımak varken.
Sessiz sitemli bakışları
Nakış gibi işledik hayata.
Karşımdaki boş sandalye.
Bilezikçi yokuşunun hasreti.
Birde bitmeyen sorumluluklar.
Yaşlanmaya yüz tutmuş bedenin
İsyanı kaldı geriye.
Her yaşta yeni bir şey öğreniyor,
Burnu hayata sürtüle sürtüle,
Tükene tükene
Günlerin içinde insan.
Doya doya öpmeye hasretken
Evlat sevgisini
Avucunun içinden kaçıyor hayat.
Bilinmeyene,
Görülmeyene doğru.
Anne sevgisi,
Bayatlamış ekmek gibi duruyor
Yüreğimin en ücra köşesinde.
Unutulmaya yüz tutmuş
Hatırlamak istediğim,
Babamın sesi.
Rüyalarımdaki garip sessizliği.
Hep bir şeyler anlatır gibi.
Nasihat eder gibi.
Beni çağırır gibi.

Muhsin Gürsu