Gececil Tutku Şiiri - Erdal Ceyhan

Karabasanlar içindeydim dün gece tükendim gittim
Hep senin gelip gitmelerin ikircikli, kendinden
Avuçlarım nicedir bom boş çeşme başlarında
Doldurulan avuçlardan sular akıp bitse bile
Sana her gece yeniden tutkunum.

Bak bu insanlar senin yüzünden yalnız
Eğer işlemiyorsa saatler,geçmiyorsa zaman
Uzaklardaysan, gül bahçelerine uğramıyorsan
Gidiyorsan tek başına yollar kalabalık
Sana her gece ölümcül tutkunum.

Sar boynuma ilkyazını bekleyeyim
Ay doğacakmış,alışmışsın,sen gel
Gel demesi kolay da, uzakta kaldı umutlar
Beni bıraksan bile, yaşasan kendince
Ben sana her gece yeniden tutkunum.

İfritler bassa, bin kez evden kaçsam
Adın benimle yazılı her nereye gitsem
Bir avuç zehir sonunda hiç çekilmez
Sussan da susmasan da zorunlusun
Sana her geçen gece yeniden tutkunum.

Bu ışıklar hiçbir şey anlatmıyor bilsen
Bu sokaklardan hiç geçmesen düşlerinde
Düğmeyi çevirip yeniden ışıkları söndürsem
Öyle derinden derine beynime işliyorsun
Sana her gece bir kez daha tutkunum.

Bölünmesin gecelerin istemiyorsun artık
Sus desen içimdeki sesi hiç susturamazsın
Konuş desen hep konuşan sensin dinliyorum
Sen her gelişinde böyle alımlısın, cansın
Sana her gece yeniden yeniden tutkunum.