Gece Yürüyüşü Şiiri - Tuğrul Pekel

Ayın bulutların arkasına saklandığı,
Bir gece yarısıydı. Karanlıktan daha karanlık.
Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur.
Bütün sokaklarını dolaştım Haznedar’ın.
Ne seni atabildim yüreğimden,
Ne de yüreğimi atabildim kendimden.

Artık bitecek bir şey kalmadı derken
Apartmanın girişinde. Bütün dertlerimden,
Arındığımı gördüm. Bir huzur denizine girmiştim.
Yüzme dahi bilmeden. İçimi bir sevinç kapladı.
Bitti bütün aşk acıları, bütün kavgalar.
Bitti yürek yaraları.Merdivenleri ayaklarım yere,
Değmeden çıkıyordum. annemim kapısından geçerken,
Kuranı kerim okuduğunu duydum. İkinci kat ve bizim kapı
Eşim hala kızıma bağırıyordu. Ve ben hala yoluma devam,

Ediyorum Selim beyler televizyonu sonuna kadar açmışlar.
Bir üst kattakiler herhalde evde yoklar sıra tavan boşluğu
Sonrada çatı. Mutluyum çok mutlu beş adım, dört adım kaldı,
Üç adım bekle beni SEVDALIM ben geliyorum.
BOŞLUK
BULUŞMA üç saniyelik bir zaman dilimi.

Anneee Babaaaa
Babaanneciğim.
Memleketim
Susurluk
İyi ve kötü günlerde karım.
Oğlumm
Canınım kızım
Korkuyorum babacığım ne olur yalnız göndermeyin,
Beni İstanbul’a
Anadolu’nun minik kentindeki küçük kız.
Ne yaptım ben ALLAH’IM
Ve üç saniyede bir ömür
Yere çarpmadan doğan,
Tok bir ses.

GECE YÜRÜYÜŞÜ BAŞARIYLA
BİTMİŞTİR.

08-07-2006-Cumartesi
Tuğrul Ahmet PEKEL