Gece yürüyüşü Şiiri - Eymen Özgüven

Yine bir gece ve ben yürüyorum
Denize açılan o sokağa doğru
Kulağımda şarkımızla yürüyorum
Ama bir türlü varamıyorum

Çünkü seni düşünüyorum
Ellerini,gözlerini,o gülüşünü
Gözyaşları içinde düşünüyorum
Ama bir sonuca varamıyorum

Bu yüzden;

Yoldan geçen arabaya,uçan kuşa
Yanımda yürüyen yaşlı amcaya
Her zamanki gibi soruyorum seni
Ve devam ediyorum yürümeye

Ben yürüdükçe anılar yükleniyor üstüme
Bu yüzden duruyorum öylece
Sessizce bir yudum senden alıyorum
Ve devam ediyorum yürümeye

Sonra o tanıştığımız bank çıkıyor önüme
Belki gelirsin diye oturuyorum saatlerce
Bekliyorum ,bekliyorum ,gelmiyorsun
Bende devam ediyorum yürümeye

Bir süre sonra bir kafede görüyorum seni
Onunla birlikte el ele , göz göze
Sonra oturuyorum kafenin ordaki banka
izliyorum gözyaşlarımla sizi sessizce

Diyorum içimden acaba gitsem mi diye
Sonra diyor içimdeki gitme kal diye
Nedense ben onu dinlemeyi seçiyorum
Ve yüzleşiyorum bazı gerçeklerle

Sonra gözyaşlarım dökülüyor yerlere
Birikip bir nehir oluyor sessizce
Sonra yavaşça akıyor dicle nehrine
Ve ben varıyorum denize