Gece Yolcusu Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Aşina bir yüz,
Zamanın aynasında.
Yüküne payidar,
Gafil avlanır uykusunda..

Gece yolcuları
İz sürer,
Seheri sabırsızdır.
Düşecek çiye inanır..

Öfkelense,
Çalsa gökyüzünü yere,
Kendine tuzak.
Ayın haresinde,
Kuyular açılır.

Kayaları inceden kök attı.
Dağlar yarattı kendinden.
Güneşin sıcak eteğine muhtaç
Yine yanıldı belli ki,
Hataları ödünç aldı.

Eski mezarlar tozlu,
Dar gelir ölülere..
Bir yudum su için,
Ful çiçeği yaprak döker.
Bir misafir,
Yolculuktan perişan
Kapar sırlarını geceye..