El ayak çekilince, geceler öyle sessiz!
Bir hengâme içinde, dövünür bir kimsesiz...
Bir ukde sökülünce, kalbi inler ki inler;
Geceyi delip gelen, o ulvi sesi dinler...
Sanki ayrılmış gibi, ruhum şu bedenimden,
Bu öyle bir çıkış ki, ne binek ne merdiven!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
