Gece Yolculuğu Şiiri - Tuba Yıldırım Baş ...

Ruhum dar, kulpsuz kapılara sıkışmış.
Yürüdüğüm yol, tan vaktiyle ıslanmış.
Düşüncelerim, karanlığın içine saplanmış
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ...

Bir patikadan geçiyorum, vakit haylice.
Gecenin sesi yankılanıyor kulağımda bencilce.
Ay ışığı bir buluta tutulmuş yıldızdan hallice.
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ...

Göç mü ediyor aklım bir şehirden bir şehire?
Yokuşlar da nefes nefese, avare avare,
İnişler hep sert, yıkıcı, araf bahçesi virane.
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ...

Bitmeyen bir yola hangi akıl ile çıkılmış?
Güneş doğmayı rededmiş karanlığa kapılmış.
Ufukta görünen sarı ışıklar umuda saklanmış.
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ...

Şimdi geçiyorum düz ovalardan yanlız.
Ayaklarım hükümsüz, kanatlarım kararsız.
Saat gecenin sabahında, zaman zamansız.
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ...

Sağır suya şiir okuyan kuşlar duydum.
Yaprağa kol kanat olmuş ağaçlar gördüm.
Yuvaları var ikin yok olan ruhlar bildim.
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ...

"Bu yol biter mi" deyi sordu, aklım fikrime.
Ben bir garip kulum aklım yetmez her işe.
Topladım aklımı, fikrimi, ruhumu koydum valize.
Yolum uzun, gecem uzun, gölgem uzun ..

Yazan: Tuba Yıldırım Başkıran

🌍🖐💐 şiiri seviyoruz ...