Gece karanlığa teslim,
Ben ise Gece’ye…
Sana gelsin Gecem!
Eleştiri olarak algılama lütfen, sadece bir yakınma;
Yorgunum zira suskunluğuna...
Ne kadar çok şey bilsen, o kadar çok acı çekiyorsun Gecem, anladım...
Tüm bildiklerimi unutmak isterdim.
Şüphelerim var Gecem,
Bir de sen varsın.
Bu yüzden de bana deli diyorlar…
Acılarımı görmeye dayanamıyorlar Gecem!
Özledim Gecem, özledim!
Özledim bile diyemiyorken oysa...
Tamam, sus Gecem, sus!
Anıların altında ezilmekteyim zaten,
Bir de sen başlama gözlerinin renginden...
Bazen bende saçmalayabilirim Gecem, hatta saçmalarım;
Yoksa insanlığımdan şüphe eder insanlar!
Gecem;
Soruyorlar...
Cevaplarım yok, tükendim.
Benim sırf Onu hatırlatır diye dinlemediğim şarkıları,
O bir başkası için dinliyor Gecem.
Ve bunun adına Aşk diyor!
Anlıyor musun?
Çığlıklar Gecem, çığlıklar
Duyuyor musun
Karanlığından da zifiri, korkunç çığlıklar
Korkuyorum Gecem
Duyuyorum, önemsiyorum ve yok oluyorum çığlıklarda...
Kayıt Tarihi : 15.6.2012 11:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!